داروهای روماتولوژی چیست؟ چه عوارضی دارند؟

    متوترکسات برای RA

آرتریت روماتوئید (RA) یک بیماری التهابی پیشرونده است که مفاصل را درگیر می کند. با گذشت زمان بدتر می شود مگر اینکه التهاب متوقف یا کند شود. فقط در موارد بسیار نادر آرتریت روماتوئید بدون درمان بهبود می یابد.

داروهای ضد روماتیسم در کنترل پیشرفت و علائم آرتریت روماتوئید نقش اساسی دارند. شروع درمان به زودی پس از تشخیص بسیار موثر است و بهترین مراقبت های پزشکی ترکیبی از داروهای روماتیسم مفصلی و رویکردهای دیگر است.

شما ممکن است داروهای روماتیسم مفصلی را به تنهایی مصرف کنید ، اما این داروها اغلب به طور ترکیبی موثر هستند. اینها انواع اصلی داروهای RA هستند:

• داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs)
• اصلاح کننده های پاسخ بیولوژیک (نوع DMARD)
• گلوکوکورتیکوئیدها( در اصطلاح عموم همان کورتون)
• داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) مثل برو فن دیکلوفناک و..

در گذشته ، پزشکان رویکردی محافظه کارانه و گام به گام در درمان آرتریت روماتوئید داشتند. آنها ابتدا با NSAID مانند ایبوپروفن شروع کردند. سپس ، آنها به داروهای RA قوی تر برای افرادی که علائم آسیب مفصلی را نشان دادند ، پیشرفت کردند.

امروزه پزشکان می دانند که رویکرد تهاجمی  برای شروع درمان اغلب موثر تر است. این امر منجر به علائم کمتر ، عملکرد بهتر ، آسیب کمتری در مفصل و کاهش ناتوانی خواهد شد. هدف ، در صورت امکان ، بهبود بیماری و جلوگیری از تخریب مفاصل است

داروهای روماتیسم مفصلی: DMARDs

اگر مبتلا به آرتریت روماتوئید شده اید ، ممکن است پزشک توصیه کند که درمان را با یکی از چندین نوع DMARD در طی چند ماه پس از تشخیص شروع کنید. یکی از مهمترین داروهای درمان آرتریت روماتوئید ، DMARD ها هستند که می توانند با قطع روند ایمنی بدن که باعث التهاب می شود ، پیشرفت RA را کند یا متوقف کنند. با این حال ، ممکن است تا شش ماه طول بکشد تا کاملاً موثر واقع شوند.

DMARD ها کیفیت زندگی بسیاری از افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید را بسیار بهبود بخشیده است. این داروهای RA اغلب همراه با NSAID یا گلوکوکورتیکوئیدها استفاده می شود. با این حال ، با استفاده از این نوع داروها ، ممکن است به داروهای ضد التهاب یا مسکن دیگر نیازی نداشته باشید.

از آنجا که DMARD ها سیستم ایمنی بدن را هدف قرار می دهند ، می توانند توانایی سیستم ایمنی بدن را برای مبارزه با عفونت ها نیز تضعیف کنند. این بدان معناست که شما باید مراقب علائم اولیه عفونت باشید. در بعضی موارد ، ممکن است به آزمایش خون منظم نیز احتیاج داشته باشید تا مطمئن شوید دارو به سلول های خونی یا اندام های خاصی مانند کبد ، ریه ها یا کلیه ها آسیب نمی رساند.

داروهای آرتریت روماتوئید: اصلاح کننده های پاسخ بیولوژیکی

اصلاح کننده های پاسخ Biologic نوعی DMARD هستند. آنها بخشی از پاسخ سیستم ایمنی بدن را که منجر به التهاب و آسیب مفصلی می شود ، هدف قرار می دهند. با این کار ، آنها می توانند وضعیت شما را بهبود بخشند و به تسکین علائم کمک کنند.

این داروهای RA نمی توانند آرتریت روماتوئید را درمان کنند. در صورت قطع دارو ، علائم ممکن است برگردند. اما دقیقاً مانند سایر DMARD ها ، اصلاح کننده های پاسخ بیولوژیک، ممکن است روند پیشرفت بیماری را کند کنند یا به بهبود آن کمک کنند. اگر پزشک یکی از این داروهای RA را تجویز کند ، احتمالاً آن را در ترکیب با متوترکسات مصرف می کنید. اصلاح کننده های پاسخ بیولوژیک از طریق تزریق و یا تزریق وریدی گرفته می شوند و گران هستند. اثرات طولانی مدت آنها ناشناخته است.

توجه: قبل از استفاده از داروهای بیولوژیکی ، انجام واکسن های مناسب و آزمایش از نظر سل و هپاتیت B و C مهم است.

داروهای آرتریت روماتوئید: استروئیدها

آنها داروهای ضد التهابی قوی هستند که می توانند سایر پاسخ های ایمنی را نیز مسدود کنند. چندین تماس کورتیکواستروئید با استروئیدهای ساخته دست بشر به تسکین علائم RA کمک می کند و ممکن است آسیب مفصل را متوقف یا کندتر کند. این داروهای RA را به صورت قرص یا شات دریافت می کنید.

به دلیل خطر عوارض جانبی ، معمولاً توصیه می شود که از این داروهای RA فقط برای دوره های کوتاه مدت استفاده کنید. به عنوان مثال ، هنگامی که بیماری شما شعله ور می شود یا تا زمانی که DMARD ها کاملاً موثر واقع شوند. اگر دچار عوارض جانبی شدید است ، مصرف دارو را ناگهانی قطع نکنید. ابتدا با پزشک خود در مورد اینکه چه کاری باید انجام دهید صحبت کنید.

داروهای آرتریت روماتوئید: NSAID ها

NSAID ها با انسداد آنزیمی که باعث التهاب می شود ، عمل می کنند. با کاهش التهاب ، NSAIDS به کاهش تورم و درد کمک می کند. اما در کاهش آسیب مفصلی موثر نیستند. این داروها به تنهایی در درمان بیماری موثر نیستند. آنها باید همراه با سایر داروهای آرتریت روماتوئید مصرف شوند.

همانند گلوکوکورتیکوئیدها ، شما باید از آنها برای دوره های کوتاه مدت استفاده کنید. آنها می توانند باعث مشکلات شدید دستگاه گوارش شوند. در صورت وجود مشکل پزشك با توجه به سابقه پزشکی شما نوع آن را مشخص می کند.

اگر سابقه بیماری کبد ، کلیه ، مشکلات قلبی یا زخم معده دارید ، بهتر است از این داروها استفاده نکنید. از پزشک خود بپرسید که آیا NSAIDS جدیدی که عوارض جانبی کمتری ایجاد کند وجود دارد یا خیر.

داروهای آرتریت روماتوئید: مسکن ها

مسکن درد را کاهش می دهد اما تورم یا آسیب مفصلی را کاهش نمی دهد.

انواع مسکن های بدون نسخه پزشک وجود دارد. مواد مخدر قدرتمندترین نوع مسکن است. از این موارد با دقت استفاده کنید و اگر سابقه مصرف یا اعتیاد به الکل یا سوء مصرف مواد مخدر را دارید حتماً به بهترین فوق تخصص روماتولوژی خود اطلاع دهید.