اسکلرودرمی یک بیماری خود ایمنی محسوب می شود که بر روی پوست و برخی از اندام های داخلی بدن تاثیرگذار است. در این بیماری که معمولا بیشتر خانم ها را درگیر می کند و سنین 40 تا 50 سال را شامل می شود، سیستم ایمنی به بافت های سالم پوست حمله می کند؛ در نتیجه این مسئله پوست ضخیم شده و سفت می شود و سبب ناراحتی بیماری می گردد. در این مقاله سعی شده است که نکات مهمی درباره این بیماری علل تا روش های درمانی مطرح گردد.
علت بیماری اسکلرودرمی
علت بروز این بیماری هنوز به طور دقیق مشخص نیست ولی طبق تحقیقاتی که محقیقان در این زمینه انجام داده اند، عوامل ارثی در بروز این بیماری نقش پر رنگی داشته و برخی از ژن ها می تواند سبب ایجاد این بیماری شود. معمولا در خانواده هایی که سایر بیماری های خود ایمنی دیده می شود، ممکن است در نسل های بعدی شکل متفاوتی از اینگونه بیماری ها همانند اسکلرودرمی مشاهده شود. البته علل محیطی نیز بی تاثیر نبوده و اثرگذاری آن ها نیز در این زمینه به اثبات رسیده است.
علائم و نشانه های اسکلرودرمی
همانطور که پیشتر ذکر شد، علاوه بر تغییرات فاحش در پوست که پر رنگ ترین علامت و نشانه این بیماری است، علائم دیگری نیز در سایر اعضای بدن نیز مشاهده خواهد شد که می توان این علائم را به چند دسته تقسیم نمود که در ادامه به آن ها پرداخته خواهد شد.
علائم پوستی
- تشکیل فیبروز بر روی پوست و تجمع مایعات در بافت های زیر پوست (تورم)
- سفت و سخت شدن پوست
- از بین رفتن خطوط و چین های انگشتان دست (باعث سخت شدن حرکت انگشتان می شود)
- رسوب بیش از اندازه کلسیوم در پوست (کلسینوز)
- ایجاد لکه های قرمز بر روی پوست
علائم عروقی
- کبود شدن انگشتان دست و پا در اثر سرما و تغییرات آب و هوا
- کم شدن خونرسانی به انگشتان و در نتیجه سیاه شدن انشگتان
علائم ریوی
علاوه بر سایر علائم ذکر شده ممکن است به مرور زمان بافت ریه نیز دچار مشکل شده و سبب ایجاد فیبروز در ریه شده و به نارسایی ریوی منجر شود و همچنین با بالا رفتن فشار خون شریان ریوی، فرد دچار تنگی نفس شود.
علائم گوارشی
- زخم و سوزش معده
- ریفلاکس معده
- خونریزی معده (در موارد حادتر)
سایر علائم بیماری اسکلرودرمی
- افزایش فشار خون و نارسایی کلیوی
- نارسایی قلبی
- تورم مفاصل دست و پا و التهاب عضلات
تشخیص اسکلرودرمی
از آنجا که در این نوع بیماری ها تنها یک عضو از بدن درگیر نمی شود و بخش های مختلفی از بدن از پوست تا ارگان های داخلی درگیر می شوند، تشخیص سخت خواهد شد. همچنین ممکن است که به دلیل شباهت برخی از علائم، این بیماری با سایر بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس و یا آرتریت روماتوئید نیز اشتباه گرفته شود.
در مراحل تشخیص این بیماری بعد از مراجعه بهترین متخصص روماتولوژی و ارائه شرح حال و وضعیت سلامتی خود، پزشک در صورتی که به ابتلای بیماری اسکلرودرمی مشکوک شود، از روش های تشخیصی دیگری نیز کمک خواهد گرفت که در ادامه شرح داده شده است:
آزمایش خون: به طور کلی سطح فاکتورهای ایمنی (آنتی بادی) در بدن افرادی که به بیماری های خود ایمنی مبتلا هستند بیشتر خواهد بود و همین مسئله می تواند به عنوان مرحله اول تشخیص بیماری تلقی شود.
از دیگر آزمایشاتی که می توان برای تشخیص دقیق تر اسکلودرمی از آن بهره برد می توان به آزمایشات عملکرد کلیوی، الکتروکاردیوگرام، اکوکاردیوگرام (سونوگرافی قلب) و آزمایشات دستگاه گوارش اشاره نمود. پزشک در نهایت با بررسی نتایج این آزمایشات می تواند در رابطه با ابتلا به بیماری اسکلرودرمی نتیجه گیری کند.
درمان اسکلرودرمی
برای درمان این بیماری با توجه به اینکه کدام ارگان های بدن درگیر شده است توسط پزشک انتخاب می شود. این درمان ها ی دارویی در زمانی که بیماری نشانه های مختلفی داشته باشد متفاوت خواهد به عنوان مثال زمانی که مشکلات مفصلی و آرتریت داشته باشد داروهایی همانند دی پنی سیلامین و پردنیزولون می توان بسیار موثر باشد.
در زمانی که بیماری به عروق نیز آسیب وارد کرده باشد می توان از داروهای گشاد کننده عروق مانند داروهای فشار خون بهره برد. در صورت درگیری کلیه ها داروهای کپتوپریل و الاناپریل تجویز می شود. در درگیری های ریوی بیماری نیز معمولا داروهای سرکوب کننده ایمنی بدن تجویز می گردد.
0 دیدگاه