بیماری درماتومیوزیت

دکتر سارا جعفری فوق تخصص روماتولوژی: درماتومیوزیت، بیماری نادری است که منجر به بروز التهاب عضلانی و راش های پوستی می شود.

درماتومیوزیت، ازجمله بیماری های عضلانی است که با التهاب و ورم عضلات همراه است و با دیگر بیماری های عضلانی تفاوت دارد، چرا که منجربه بروز مشکلات پوستی می شود.

این بیماری می تواند در هر رده سنی اتفاق بیفتد، اما عمدتا افراد پنجاه تا هفتاد سال را درگیر می کند. خانم ها دو برابر آقایان بیشتر در معرض این بیماری قرار دارند. برخی افراد مبتلا می توانند درگیر اختلالات بافت همبندی مانند لوپوس و یا آرتریت روماتوئید نیز شوند.

علت بروز درماتومیوزیت چیست؟

علت اصلی بروز درماتومیوزیت به طور قطعی مشخص نست، اما برخی علل احتمالی عبارتند از:

• ژن های غیر طبیعی که فرد با آن ها به دنیا می آید
• سرطان به خصوص در افراد مسن
• بیماری اتوایمیون، نوعی بیماری که سیستم ایمنی، بافت های بدن را هدف قرار می دهد
• عفونت، مصرف دارو و یا تماس با محرک ها

علائم و نشانه های درماتومیوزیت

علائم به دلیل بروز التهاب و ورم در رگ هایی که خون را به پوست و عضله می رسانند، ایجاد می شوند. از جمله علائم شایع بیماری می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• راش های قرمز رنگ در نواحی که در تماس با نور خورشید هستند که می توانند با درد و یا خارش همراه باشند
• ورم پلک فوقانی
• ظاهر شدن نقاط قرمز و بنفش رنگ بر روی آرنج، زانوها و انگشتان پا
• سفت شدن و رنگ پریدگی مفاصل در شرایط محیطی سرد
• خشک و زبر شدن پوست که می تواند منجر به نازک شدن مو نیز شود
• قرمز و متورم شدن نواحی اطراف ناخن ها
• ضعف عضلانی در گردن، ران، پشت و شانه ها
• مشکلات بلع و یا تغییرات صدا
• تب و کاهش وزن
• دردهای عضلانی

در برخی موارد، ضعف عضلانی می تواند به قلب، دستگاه گوارش و ریه ها نیز برسد که در چنین شرایطی، شاهد بروز مشکلات تنفسی و سرفه خواهیم بود.

چه عواملی باعث ایجاد درماتومیوزیت می شود؟

علت دقیق این بیماری مشخص نیست اما علل احتمالی آن عبارتند از:

• ژن های غیرطبیعی که با آنها متولد شده اید.
• سرطان، به ویژه در افراد مسن
• بیماری خود ایمنی، نوعی بیماری است که باعث می شود سیستم ایمنی بدن به بافتهای خود حمله کند.
• عفونت، دارو یا قرار گرفتن در معرض دیگری در محیط شما که باعث بیماری می شود.

درماتومیوزیت چگونه تشخیص داده می شود؟

روند تشخیص با بررسی سابقه خانوادگی و معاینه فیزیکی آغاز می شود. پزشک هم چنین به بررسی هر گونه بیماری زمینه ای مانند سرطان نیز خواهد پراخت. از دیگر تست های تشخیصی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• آزمایش خون. هر گونه علامتی از التهاب عضلات مشخص می شود. پروتئین های غیر طبیعی که در بیماری های اتوایمیون تشکیل می شوند نیز مشخص خواهند شد.
• الکترومیوگرام. در این تست، فعالیت الکتریکی غیر طبیعی در عضله درگیر بررسی می شود.
• MRI. این تست که با استفاده از مگنت های بزرگ انجام می شود به بررسی التهاب در بدن می پردازد.
• بیوپسی پوست و عضله. نمونه کوچکی از بافت گرفته و زیر میکروسکوپ بررسی می گردد.

درماتومیوزیت باعث چه بیماری هایی می شود؟

درماتومیوزیت ممکن است باعث بیماری های دیگری شود یا شما را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آنها قرار دهد، از جمله:

• پدیده رینود. این وضعیت باعث می شود انگشتان، انگشتان پا، گونه ها، بینی و گوش های شما در معرض دمای سرد کم رنگ شود.
• سایر بیماری های بافت همبند. سایر بیماری ها مانند لوپوس، اسکلرودرمی، آرتریت روماتوئید، و سندرم شوگرن می توانند با درماتومیوزیت ایجاد شوند.
• بیماری قلب و عروقی. درماتومیوزیت می تواند باعث التهاب عضلات قلب شود. در تعداد کمی از افراد مبتلا به درماتومیوزیت، نارسایی احتقانی قلب و مشکلات ریتم قلب ایجاد می شود.
• بیماری ریه. بیماری بینابینی ریه می تواند همراه با درماتومیوزیت باشد. بیماری بینابینی ریه به گروهی از اختلالات گفته می شود که باعث ایجاد زخم در بافت ریه می شود و ریه ها را سفت و غیر کشسان می کند. علائم شامل سرفه خشک و تنگی نفس است.
• سرطان. درماتومیوزیت در بزرگسالان با افزایش احتمال ابتلا به سرطان، به ویژه سرطان تخمدان در زنان همراه است. به نظر می رسد خطر سرطان سه سال یا بیشتر پس از تشخیص درماتومیوزیت کاهش می یابد.

درمان درماتومیوزیت

درمان درماتومیوزیت با توجه به علائم و نشانه ها، سن و شرایط جسمانی بیمار در نظر گرفته می شود. درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، اما علائم را می توان کنترل کرد. ممکن است برخی درمان ها در طول زمان تغییر کنند.

از جمله اقدامات درمانی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• فیزیوتراپی. تمرینات خاصی که به تقویت و استحکام بیشتر عضلات کمک می کنند.
• درمان های پوستی. بیمار باید از تماس با نور خورشید دوری و از کرم های ضد آفتاب استفاده کند. برای راش هایی که با خارش همراه هستند، داروهای آنتی هیستامین و یا استروئیدهای ضد التهابی داده می شود که باید بر روی پوست زده شوند.
• داروهای ضد التهابی. داروهای استروئیدی و یا کورتون ها که به تسیکن التهاب بدن کمک می کنند.
• داروهای سرکوب کننده سیستم اینی. این داروها سیستم ایمنی را مسدود می کنند.
• ایمونوگلوبین. در صورتی که بیمار به روش های درمانی گفته شده واکنشی نشان ندهد، این داروها تجویز می شوند که باعث تقویت سیستم ایمنی خواهند شد.
• جراحی. جراحی با هدف برداشت کلسیم های جمع شده زیر پوست انجام می شود، به خصوص اگر دردناک و یا عفونی شده باشند.

حتما با پزشک در خصوص مزایا و معایب مصرف داروها مشورت کنید.

آیا درماتومیوزیت می تواند عوارضی را به همراه داشته باشد؟

برخی عوارض احتمالی که در افراد مبتلا به درماتومیوزیت شاهد بروز آن هستیم عبارتند از: مشکلات ریوی، مشکلات قلبی و سرطان که باعث می شوند روند درمان با سختی صورت گیرد.

نکته ای که باید به آن اشاره کنیم این است که افراد مبتلا به درماتومیوزیت باید تا پایان عمر تحت درمان باشند. آن چه که اهمیت دارد این است که بیماران باید اطلاعاتی را در مورد این بیماری کسب کنند و با پزشک در ارتباط باشند.

هر چه این بیماری سریع تر تشخیص داده شود، درمان نیز موثرتر خواهد بود.

Source: https://www.hopkinsmedicine.org/health/conditions-and-diseases/dermatomyositis