بیماری هایی همچون ام اس و لوپوس هر دو سیستم ایمنی را درگیر می کنند که به آن ها مولتیپل اسکلروزیس می گویند. این دو بیماری علائم مشابهی دارند. البته می توان گفت که این دو بیماری تفاوت هایی با ویژگی های جداگانه دارند. دلیل ظاهر شدن علائم مولتیپل اسکلروزیس یا همان ام اس، حمله بدن به سلول های عصبی مغز و نخاع است. همین آسیب ها سبب بروز اختلال در ارتباط بین بدن با مغز می شود. لوپوس نیز بیماری خود ایمنی است که می تواند مفاصل، پوست و سایر اندام ها را درگیر کند. ممکن است در برخی افراد لوپوس به دلیل حمله به سیستم عصبی رخ دهد. در این مقاله قصد داریم درباره تفاوت های این دو بیماری برای شما شرح دهیم.
تفاوت در علائم لوپوس و ام اس (MS)
در خصوص این دو بیماری توضیح مختصری می دهیم.
بیماری ام اس
نشانه های هر دو بیماری لوپوس و ام اس می توانند هم تشدید شده و هم از بین روند. نشانه های این دو بیماری می توانند با هم تفاوت داشته باشند و با گذشت زمان بدتر شوند. کسانی که دچار بیماری ام اس هستند، سستک ایمنی به سلول های عصبی حمله کرده و سبب آسیب رساندن به غلاف محافظ می شود. همین امر می تواند ارتباط بین بدن و مغز را سخت تر و بدتر کند و همچنین می تواند سبب علائم عصبی زیر شود :
- احساس سرگیجه
- عدم تعادل
- ضعف شدید در اندام های مختلف بدن
- بی حسی در اندام ها
- مشکل تاری دید و دو بینی
بیماری لوپوس
لوپوس نوعیب یماری خود ایمنی است که سبب التهاب در اندام های مختلف بدن و از جمله سیستم عصبی بدن می گردد. این بیماری می تواند به اندام ها، مفاصل و پوست حمله کنذ و سبب آسیب رساندن و علائمی در آن ها شود. این بیماری می تواند ترکیبی از بیماری هورمون ها، ژنتیکی و دیگر عوامل محیطی باشد. علائم این بیماری عبارتند از :
- تبهای شدید و غیرقابل توضیح
- بثورات پوستی
- مفاصل دردناک یا متورم
- ریزش مو
برخی دیگر از علائم هستند که زمانی اتفاق می افتند که لوپوس، سیستم عصبی را تحت تاثیر قرار دهد که در بیماران ام اس کم تر مشاهده می شود. این علائم عبارتند از :
- سردرد
- تغییرات در شخصیت
- تشنج
- سکته
از علائم مشترک بیماری ام اس و لوپوس می توان به خستگی مفرط اشاره کرد. البته دردهای مشترک زیاد دگری بین این دو بیماری مشابه است.
تفاوت در تشخیص بیماری ام اس و لوپوس
تا کنون هیچ آزمایش تشیصی استانداردی مبنی بر تشخیص بیماری ام اس یا لوپوس وجئد نداشته است. برای اینکه پزشک متخصص بتواند هر یک از این بیماری ها را تشخیص دهد، شاید پزشک مجبور باشد هر کدام از علل احتمالی را از بین ببرد.
تشخیص ام اس
آزمایش تشخیصی مبنی بر تشخیص ام اس وجود ندارد. پزشک تنها کاری که انجام می دهد، این است که از بیمار سوالاتی را بپرسد. همچنین از روش هایی همچون اسکن MRI جهت آسیب به مغز و نخاع استفاده نماید. در صورتی که هنوز نتایج مشخص نیستند، پزشک می تواند درخواست پونکسیون کمری کند. در حین انجام این پونکسیون، پزشک متخصص مقدار ناچیزی از مایع نخاعی را برداشته تا به لحاظ آنتی ژن ام اس آن را مورد آزمایش قرار دهد.
تشخیص لوپوس
یکی از چالش برانگیزترین روش های تشخیص، مربوط به بیماری لوپوس است چرا که علائم مشابه بسیاری از بیماریهای دیگر هستند. در صورتی که پزشک مشکوک ببه ابتلای فردی به بیماری لوپوس باشد، شاید ابتدا به دنبال علائم التهاب و تورم باشد و در مورد درد بپرسد. بسیاری از افراد دچار بثورات پوستی معمولاً روی گونهها و بینی میشوند. این در همه افراد مبتلا به لوپوس ظاهر نمیشود اما میتواند تشخیص را آسانتر کند.
پس از بررسی این شاخصها، پزشکان از آزمایشهای خون مختلفی مانند آزمایش آنتیبادی ضد هستهای برای یافتن نشانگرهای دیگر لوپوس استفاده میکنند. تست بیماری بافت همبند AVISE یک آزمایش خون جدید است که از معیارهای آنتیبادی برای تشخیص لوپوس استفاده میکند. همچنین این مهم ممکن است به پیشبینی چگونگی احتمال بروز بیماری و نوع آسیبی که ممکن است در آینده رخ دهد، کمک کند.
اگر علائم نشان دهند که لوپوس بر سیستم عصبی تأثیر میگذارد، پزشک ممکن است MRI مغز و نخاع را درخواست کند. پزشک روماتولوژیست همچنین ممکن است برای جستجوی نشانههای لوپوس در مایع نخاعی درخواست سوراخ کمری کنند. تشخیص صحیح زمانبر است ولی این را تضمین می کند که فرد درمان درستی را پیش گرفته است.
تفاوت در درمان لوپوس و ام اس
درمان بیماری های لوپوس و ام اس (MS) که می تواند شامل مدیریت علائم، پیشگیری از وخیم تر شدن وضعیت و بهبود کیفیت زندگی باشد، شامل موارد زیر است :
درمان بیماری ام اس و لوپوس با مصرف انواع داروها
یک متخصص روماتولوژی خوب، با تجویز داروهای مناسب می تواند تا حد زیادی از پیشرفت بیماری هایی همچون لوپوس و ام اس پیشگیری نماید.
دوره درمان مناسب بسته به شرایط، علائم فرد، علل یا خطرات زمینهای و میزان پیشرفت بیماری متفاوت است. داروها میتوانند التهاب مربوط به ام اس و لوپوس را کاهش دهند و از بدتر شدن بیماریها جلوگیری کنند. علاوه بر این، بسیاری از داروها میتوانند علائم دیگر هر دو بیماری را تسکین دهند.
ممکن است به موارد زیر به تکمیل درمان پزشکی با تغییرات سبک زندگی کمک کنند:
- کاهش استرس مانند مدیتیشن یا تمرینات تنفسی
- خوردن یک رژیم غذایی سالم و مغذی
- استراحت و آرامش زیاد
- تمرینات کم تأثیری مانند شنا یا یوگا را امتحان کنید
شرایط مزمن میتوانند فرد را در معرض خطر اضطراب یا افسردگی قرار دهند. صحبت با پزشک در مورد علائم و نحوه تأثیر آنها بر سلامت روان، میتواند به کاهش این تأثیر کمک کند.
0 دیدگاه